STILL MOVING
Honderd jaar oude films in een hypermoderne LED lamp. Voor STILL MOVING zijn vijf ingekleurde films gekozen uit de collectie van het Eye Filmmuseum. Het is een mix van documentaire en speelfilm, uit Nederland maar ook daarbuiten. Het verhaal van elke film is samengevat in een rondlopende strook 35 mm film van 60 beelden. De film schuift elke minuut een stukje op. Bij de aankoop van de lamp kiest u voor één verhaal, maar dat is later nog uit te wisselen voor een andere film. Er zullen maximaal 50 genummerde exemplaren van de lamp in deze versie worden gemaakt.
STILL MOVING is een poëtisch lichtobject, maar ook een bijzonder praktische LED lamp, die veel licht geeft om te lezen, eten of werken. Daarnaast kan het licht tot bijna niets worden gedimd om bij te schemeren. De film is een oersterke polyester vertoningskopie zoals die vroeger in de bioscoop draaide.
Lengte 1100 mm.
1836 lumen, 25 Watt. Dimbaar op het armatuur. LED 2700 K.
Transport 1/2 beeldje per minuut, stopt na 8 uur.
Als de lamp uit en weer aan wordt geschakeld, werkt het transport opnieuw 8 uur.
Plafonddeel 750 x 50 mm.
Stroomvoorziening via de ophangkabels.
Geschikt voor droge ruimtes.
The making of
Het moeten de jaren ’60 geweest zijn dat ik voor het eerst kennismaakte met film en vooral de techniek daarachter. Bij ons in het dorp, aan de Duitse grens, heette de bioscoop Hotel Industrie. En behalve voor Polygoonjournaals en films waarvan ik me niets meer kan herinneren, werd de zaal gebruikt voor dansavonden en sportdemonstraties. Mijn broertje smakte daar de wereldkampioen judo Anton Geesink moeiteloos tegen de mat.
In 1963 kwam het gebouw tijdelijk leeg te staan en wij jongetjes konden het op ons gemak verkennen. Via een sloot en een tunnelbuis die in het gebouw uitkwam, konden we de zaal in. Achterin was de projectiecabine, waar we tot dan toe nooit mochten komen. Onder een laag stof stonden daar twee Philips projectoren; indrukwekkende grijze machines met lampen, lenzen en raderen. De liefde voor techniek werd daar geboren.
De liefde voor film liet nog op zich wachten. Dat duurde totdat ik een keer met mijn videorecorder heen en weer naar mijn ouders reed om Im Laufe der Zeit op te nemen. De West Deutsche Rundfunk, die de film van Wim Wenders uitzond, was alleen in het oosten te ontvangen. Het zal 1975 geweest zijn. Het verhaal gaat over een reparateur van projectoren die met een vrachtwagen langs de Pools-Duitse grens trekt en overal de teloorgang van de bioscopen ziet. Tegenwoordig komen er juist weer steeds meer zalen, maar de magische grijze machines met spoelen, sprockets, koolspitslampen en FILM waar je doorheen kon kijken, zullen wel voor altijd verleden tijd zijn.
Tijdens mijn studie Industrieel Ontwerpen in Delft, bleef de film trekken en dwaalde ik voorgoed af naar dat ontastbare medium. Bijna veertig jaar werkte ik als editor en regisseur, om pas twee jaar terug weer te gaan ontwerpen. Maar voor mij blijft film STILL MOVING.
Hotel Industrie
De filmbeelden voor deze lamp zijn gekanteld op het 35 mm materiaal gekopieerd. Bij een normale vertoningskopie voor de bioscoop staan de beelden een kwart slag gedraaid.
In tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt, waren films begin vorige eeuw vaak in kleur. De 5 films zijn op verschillende manieren van kleur voorzien. Eye Filmmuseum maakte een boek FANTASIA OF COLOR IN EARLY CINEMA (ISBN 978 90 8964 657 6) waarin uitgebreid wordt ingegaan op de technieken die een eeuw geleden werden toegepast. Meer daarover